120v

vanden toecomende perikel Die voghelen worden daer om an
derwerf toornich ende bespottende seyden si Hoert die swalu
die den menschen alsoe wel behaghet mit horen soeten sanck.
Daer nae als dat vlas rijp ende volwassen was worttet opge
toghen ende ghehauent alsoe datmen daer netten of maecten
daer die voghelen mede worden gheuanghen ¶ Doe worden
die voghelen heel bedroeft ende bekenden hoer schult doet al=
te laet was Aldus coemtet dicwijl dattie mensche goeden raet
versmadet ende volghet dat hem hinderlick ende scade[d]lic is
Wanttet een ghemeen segghen is DJe alte stout is op sijn
eyghen wijsheyt. dat hem mit rechte die stricken brenghen in
banghicheyt.Men vindet somtijt dat die raet eens versmaets
menschen seer nutte ende oerbaerlick is: ende dattet verstant
des menschen dickwijl beeter is dan sine craft . Hier of scrijft
men dattie aern inder lucht vlieghende sach van bouen op die
aerde legghen een kinckhoren die hoer seluen verroerden wtten
dop Daer die aern op neder vloech ende greepse mitten voeten
om die te eten Mer die vissche die daer in was toech sijn voe=
ten ende sijn hoeft inwerts inden dop . alsoe dattie aern daer
niet of krighen en mocht om te eten Als dit die kraey sach sey
de si tot den aern Al bistu coninc der voghelen ende seer groot
ende machtich nochtant en wetes du alle dinghen niet Hoort
nu daer om minen raet om dattet lecker spijse is voer di dat in=
den dop is neemt den kinckhoorn ende voertse hoge inder lucht
ende laetse dan neder vallen op een steen so machse breeken en
de dan seltu krighen datter in is Die aern deede alsoe ende at
dat daer in was mit groter soeticheyt.

¶ Van veel beesten bi een vergadert Dyalogus C xx:.

voor het komende gevaar. De vogels werden daar opnieuw kwaad om. Spottend zeiden ze: “Hoor die zwaluw nu toch, die de mensen zoveel plezier geeft met zijn mooie zang.”
Daarna, toen het vlas rijp en volgroeid was, werd het geoogst en bewerkt zodat men daar netten van kon maken om vogels mee te vangen. Toen werden de vogels heel bedroefd. Ze gaven hun fout toe nu het te laat was.
Vaak is het zo dat mensen goede raad in de wind slaan en datgene doen wat nadelig en schadelijk voor hen is. Een algemeen gezegde is: “Wie teveel vertrouwt op zijn eigen wijsheid, raakt verstrikt in de angst.”
Soms blijkt dat de raad van een bespot mens erg nuttig en passend is. Ook dat het verstand van de mens dikwijls beter is dan zijn kracht.
Er is een verhaal over een arend die rondvloog en van bovenaf een kinkhoorn op de grond zag liggen. De kinkhoorn bewoog en kwam uit zijn huisje. De arend vloog naar beneden en pakte de schelp met zijn klauwen om hem op te eten. Maar de slak die erin zat trok zich helemaal terug in de schelp zodat de arend hem er niet uit kon krijgen om op te eten.
Een kraai zag dit en zei tegen de arend: “Al ben je de koning van de vogels en zeer groot en machtig, toch weet je niet alles. Luister daarom naar mijn raad omdat er lekker eten voor je in de schelp zit. Pak de kinkhoorn op en neem hem mee hoog in de lucht. Laat hem dan op een steen vallen zodat hij breekt en dan kun je pakken wat erin zit.”
De arend deed dit en at de inhoud met veel smaak op.

De 120e dialoog. Over een grote dierenvergadering